Marshallplan 1948-1949

Door: Cato Hoedt

Het eerste omvangrijke ontwikkelingsplan van de Verenigde Staten is het Marshallplan uit 1940. Het behelsde hoofdzakelijk economisch hulp aan Europa.
Na de Tweede Wereldoorlog kwamen n.a.v. dit plan, giften van sponsoren en particulieren naar Nederlandse Oorlogsslachtoffers.
Wij ontvingen ook zo’n kist vol houdbare levensmiddelen, kleding en speelgoed.
In gedachten noem ik het nog altijd “de doos –in dit geval kist- van Pandora”.
Wat zaten er mooie spullen in. Rode schoentjes met hoge hakken, zijden ondergoed. Ik had precies de leeftijd om daar al wat mee te experimenteren.
Een dankbare herinnering heb ik nog in mijn bezit: het uitvouwbare portemonneetje.
In één van de pakken flour (bloem) zat een briefje met een adres. Wij wilden de gulle gevers hartelijk bedanken maar konden geen Engels schrijven. Pater (Gerard) Joosten heeft dat toen voor ons gedaan

Tempelierenstraat met de Waag op de achtergrond
Vlnr: Cato Hoedt-Mevr. Hoedt-Sleijster-Carla & Netty Hoedt en Pim Hoedt
Archief: Cato Hoedt

Wat schets onze verbazing, de Amerikanen schreven terug en wilden graag op bezoek komen in Nederland. Een datum werd geregeld (het was in de herfst van 1949)

Volendam in klederdracht met Pater Joosten en de Amerikaanse bezoeker.
Archief: Cato Hoedt

Maar toen begon het grote organiseren voor het bezoek. Wij woonden in een piepkleine noodwoning en hadden nog niet veel, zo direct na de oorlog.
Bij moeders vriendin, Dien Lestrade, werd tafelzilver geleend wat natuurlijk mooi gepoetst moest worden.
Tafellinnen en extra stoelen. Er werd hard geboend en gepoetst om de gasten te ontvangen, ook door Marietje Janssen (later getrouwd met Jan Rijfkogel) ons dienstmeisje uit Hulhuizen.

Op de bovenste foto genomen in de Tempelierenstraat staat de luxe slee van de Amerikanen en van links naar rechts Cato, Ma met Pim, Carla en Netty.
Mijn broer Eef zat in de auto om even het stuur vast te houden.
Wij dachten dat de Koningin in huis was, zo netjes en deftig was alles georganiseerd.
De Amerikanen deden ook nog aan site-seeing in Nederland. De volgende foto is gemaakt in Volendam met Pater Joosten.
Hij heeft ons ook in die tijd bijgestaan met de Engelse taal. De Amerikanen hadden een zeer modern fototoestel voor die tijd wat aan deze foto’s is te zien. Direct klaar en in kleur.

Pater Joosten in Volendam
Archief: Cato Hoedt

Het was een ongekende belevenis vooral voor mijn moeder. Het Amerikaanse stel bleek een kinderloos echtpaar.
Zij probeerden mijn moeder over te halen één van haar kinderen af te staan om mee te nemen naar Amerika. Hun keuze was gevallen op mijn broer Eef.
Mijn moeder kon het, ondanks de moeilijke naoorlogse omstandigheden, niet over haar hart verkrijgen haar oudste zoon mee te geven aan de Amerikanen.
Hieronder een foto met de Amerikaanse mevrouw, die mijn moeder –in werktenue- aan de achterkant van de noodwoning fotografeerde tijdens hun 2e bezoek.
De negatieve beslissing van mijn moeder, aangaande hun kinderwens, werd als zeer verdrietig ervaren. Wij hebben nooit meer iets vernomen van deze weldoeners uit Amerika.

Archief: Cato Hoedt

Maar de herinnering blijft.
En de kist….heeft jaren lang dienstgedaan als hooikist (warmhoudplaats voor stamppotten of rijst) en in 1958 is er een bewaarkist voor aardappelen van gemaakt (voor mijn uitzet).

Opgemaakt te Huissen december 2012

Cato Hoedt.

Alle foto's zijn te vergroten door er op te klikken.