Dictee 2010

Achter d’n diek

Ien ’t gruune gräs aon de Vèèrweg, daor wor èrs’ ’t kölkske zat, zit ik nao ’t middagèète’ te prakkeziere’ over alles wat achter d’n diek nor de jü geet. De vürrekeskül en de spöltuin, wor mien grutvád nog met zien oudste bruur op de krössels paste, zien d’r al nie’ mèr.

’t Domineeswaoter is d’r inkel nog vur de luj van St. Petrus, die met hun gard iets bèters as ’n stèkebäörske of ’n künsköpke onder d’n äöpert prebiere’ te kriege’. De Meulewei lei’ verbörge’ onder wònwages van drie hoog en, ins per jaor, ’t schäötje dat al van de Määrt wier verbanne’.

As straks die ienhaolige stadse’ onder de rivierklei gaon vruute’ nor zand, is d’r helemòl geen stèèj mèr wor nog ’n Przewalskipèrd kan staon. De godsganseliken polder wör ’n waoterpartej wor gin bömke mèr kan bläöie’.

Die döppers van raodsleej’ hebbe’ de hele ütteward aon d’n diek gezet.