Rutje
Dur Joop Brons
Uit Mededelingen, Jaargang 44, nummer 4, 2019
Ien alle heerejee um ’t songfestival naor Aorem te haole’ wier ok Huusse nog ekkes genümd. Ien de Eurovisiepromotie wier ’t klokkespel ien de kerktore’ gebrük: de klökskes zouwen ’t winnende liedje Arcade üt de galmgaote’over Huusse’ sträöie’. Aorem hèt ’t niet gered. Net zoas de officiële opening van ’t carillon destieds, rüm ’n halve eeuw gelééje’, ok mar ‘n slap aftreksel was van wat bedoeld wier. Ik kan ’t wete’, umda’k da’ van heel dichtbej hè’ meegemak’.
Um dat te kunne’ ütlegge, mot ik ollie èrs’ veurstelle aon Rutje, althans vur paor luj die hum nog niet kenne’. Hej was ‘n bruur van mien vaoder en hej wònde bej ons ien. Rutje was ’t muzikaole merakel bej ons thüs. Met veursprong. Héj spölde piano en bewerkte ’t kerkörgel op verschillende plekke’ ien de Betuwe. Hej trok aon ’t pensörgel en gaf op zien heel eige’ menier pianoles. Met zien muzikaole geheur kon hij ’n perfecte toonladder maken van gevulde melkflesse’. Hej blies op alle meugelikke fluiten, ienclusief ’n melodica. Hej spölde lyra bej Semper Crescendo. Ok kreeg t-ie alle hönd ien Huusse’aon ’t blökke’, mor dat steet hier los van. Rutje was ’n bijzonder mins.
Mien vaoder was köster ien de kerk, die toen nog inkel vur Huusse-stad was bedoeld. Dus lag de sleutel van de kerk bej ons thüs ien de schaol op ‘t dressoir. De zaoterdagaovend vur de zondag dat ’t klokkespel officieel vur de èrste keer te belüstere’ zou zien, waore’ wej aon ’t brood ète’. Rutje was niet thüs, mor nog vurdat we één bòtteram nor bine’ hadde’ gewèrk’ klonk ’t carillon. ’t Wier müsstil aon taofel. Mien vaoder keek naor ’t dressoir en wist medeen wor Rutje was. En die kon nog gerus’ ekkes deurspeule’ want ‘t duur dan ummers nog ’n mooi hortje vurda’j helemòl bovenien de toren bun.
A’k Rutje ’n bietje ken, hèt ie zich hèvig ütgelèèf’ daor ien dat onbereikbaore glaozere hüske. ’t Zou mien zelfs niet verbaoze’ als ie daor de muziek van de Ochtendgynastiek hèt laote’ klinke’. Mien vaoder was vül, mor ik vond ’t nog wel um te lache’. Ik wist niet dat ien Rutje ok ’n beiaardier verschole’ zat. En ien tegestelling tot Aorem had hej de slag um de primeur wel gewonne’. ’n Overwinning die klonk as ’n klok.
 |
 |
Wat te näöle’?