Bonte aovend
Dur Joop Brons
Uit Mededelingen, Jaargang 45, nummer 1, 2020
Het was ien ’t jaor 1966 dat ik, as puber, vur ’t èrs ’n pronkzitting van de carnaval moch’ meemake’. En nie’ zomar een. De Kraonige Zwaone vierde da’ jaor ’n jubileum, ’t elfjaorig bestaon. En da’ fees’ mos’ dus nog gekker dan gewoon gek. Terwijl de res’ van de Betuwe nog aon ’t aonmoddere’ was ien voetbalkantines, wier dur de Kraonige de hele veiling (die ha’j toen nog ien Huusse’) afgehuurd. D’r kwam ’n medaille die groot genoeg was um ’t hele motto op te zette’: Huusse’ Hollands of van Kleef, ’t was de Zwaon die Kraonig bleef. Ien ’t bestuur wier zelfs gesmiespeld of de veurstelling ok nie’ op tillevisie mos’ komme’. Alles wat binne’ en bütte’ de grenze’ carnaval vierde wier genööid, van Oeteldonk tot Mainz – en wit je, ze kwame’ ok. ’n Lèvesgroot podium zou dur één clown nor achter worde’ gedouwd, mor de truck die aon de achterkant ’t echte wèrk mos doen verèkte’ ‘t. Humor um te lache’. ’t Wier ’n mooi en lang programma met mien vaoder als hofmarschalk nève’ prins Werner d’n Enige, ’t Kikvorse-orkes’ üt Den Bosch, Nölleke Lippmann en Jaonus Klaosse’ as buutreedners en de Bietenrooiers die vur de meziek zörgde’.
Ik was toentertied bej de verkennerej en wej hadde’ ’n speciaole opdrach’; wej mochte’ de garderobe verzörge’. Wej konde’ daormee ’n griepstüver bejverdiene’ vur ’t nejje hoofdkwartier aon de Paoterslaon. Achter ien de veilinghal wier ’n stelling gebouwd waor alle jasse’ aon konde’ hange’. Waor wej niet op hadde’ gerèkend, was dat iedereen ien sjiek en pak nor de hal zou komme’. De kèrls gieng nog wel, mor de vròllie… Bont was toen nog niet te bont, dus was d’r ’n complete veestapel aon nertse’, vosse’, kniene’ en misschien wel zeehonde’ vur gerümd, zoas dat zo mooi wör gezeid. Pèperdure jasse’, de een nog langer dan de ander. Zo hieng d’r net bej ’t begin van de show vur tonne’ aon geld en vurral aon gewich’ aon de toch wel krakkemikkige stellage, die wej as verkenners ien mekaor hadde’ gepionierd. ’t Gieng d’r bar op ien de zaol, dus niemand hörde de knal en de krak waormee de bontveurraod van half Nederland ienins op de vloer terecht kwam. De elènd begon pas goed tege’ ’t end van de zitting, toen de èrste dames nor hüs wouwe’. Netuurlijk lage die erste jasse’ onderop de hoop, waordeur de hele stapel onderstebove’ mos’ worde’ gehòld. ’t Wier met de minuut moeilijker um wat vur jas dan ok terug te viende’. Ok de stemming ien de rej wachtende’ wier d’r nie’ bèter op. Gelukkig is ütendelijk alles nog wèr op en um de schouwers gekomme’. Al was ’t toen bekant tied vur de ochtendjas.
De zitting hè’ nooit de tillevisie gehòld, mor geleuf van mien: ’t zou ’n hilarische ützending zien gewès’.
(Wat te näöle’?