Mien opa
Dur Joop Brons
Uit Mededelingen, Jaargang 42, nummer 2, 2017
Ik dink nog duk terug aon mien opa van moederskant. Toon Lippmann. Hej was de leste man die nog dur de gemeente Huusse’ wier betaold um met ’t blèk rond te gaon.
Wat was ik trots as ik vanüt de schoolklas zien geklepper hörde ien de Doelenstraot.
Heel Huusse’ lüsterde nor mìen opa as hèj aonkondigde dat d’r wer vleis te koop was ien ’t slachthüs wèges ’n noodslachting.
Hej was ’t sociaole medium bej ütstek, lang vurda’ ienternet bekend wier.
Hej verdiende zien geld as schoenlapper aon de Aoremse Poort, mor hej was zo druk met andere dinge’ dat ie vur ’t verzole’ hòs tied tekortkwam.
Op zondag liep hej met ’n sjèrp dur de kerk as kerkagent. Hej was ginneraol van de schutterej’, waorbej hej as commandant bej ’t vindele’ met ’t aftelle’ steevast riep:
En vur de driede maal. As klein kèrlje had ik trouwes de gròtste zörg dat hum wat zou overkomme’ bej ’t vuurvechte’.
Misschien wel ’n bietje üt eigenbelang, want hej nam ok de tied um prachtige vliegers vur mien te make’. En ik mocht ien zien werkplaots lüstere’ nor kienderprogramma’s op de radio.
Hej was altoos druk. Druk met Marjatta, waor hej mocht regissiere’. De hele familie spölde dan mee ien die stukke’ waorbej de zaol van Reintje de stadsschouwburg was.
Ik kreeg as blaag van hum ok wel ‘s ’n klein rölleke, ik herinner mien nog mien toneeldebuut as brürreke van Maria Goretti.
Hej was veurzitter van de dragersvereniging, waorveur hej bej iedere begrèffenis ien zien zwarte jas met ’n hoge zije mos’ komme’ opdrave’.
Opa was altoos ien vur ’n geintje. As ie ‘s ’n keertje laot thüs kwam van ’n aovendje pruuve’ en mien oma zei d’r wat van, dan had hej zien verhaol al klaor.
Op samenzwèèrderige toon prikkelde hej de nejsgierigheid van oma. “Ku’j zwiege’?” “Netuurlik”, zei zej dan, benejd wat d’r gieng komme’. “Hou dan de mond dicht”, en hej lachte zich verrèk.
De stadsumroeper is geschiedenis, de kerkagent bestee’ nie’ mer en ok de dragersvereniging is ter ziele.
Eiges is hej al meer dan vieftig jaor dood. Mor ien mien gedachte’ dink ik nog graag terug aon mien opa.
(Wat te näöle’?
