Twidde persoon meervoud
Uit Mededelingen, Jaargang 42, nummer 4, 2017
Dur Joop Brons
Soms is Huusses as taol zelfs vur Huussenaore hoggere wiskunde. Vur sommige dinge’ hè’j ’n taoleknobbel nodig. De twidde persoon meervoud is ’n sprèkend vurbeeld, en dan hè’k ’t nie’ over een van de vörrige burgemeesters, die rond de eeuwwisseling zeg mor de erste Persoon van Huusse’ was. Tegeswoordig spöl ok de twidde Persoon al ’n hèvige rol ien Huusse’ as baos van de brandweer. En dat is dan nog steeds inkelvoud. Nee, as hier ik schrief over de twidde persoon meervoud dan bedoel ik ’t Huusses vur wat ien Hooghollands jullie wör genümd. Bej ons wör gillie tegen òllie gezeid. Of andersöm netuurlik. Wej hadde’ hier ’n blaosorkest dat ’t helemòl smèrrig miek, dur rond carnaval as Gillie vur Ollie dur Huusse’ te träöte’. Snappe’ gillie ’t nog steeds? Of bu’j de draod al ’n bietje kwiet? Toch kan ik ’t òllie niet duidelijker ütlegge’. En ’t lej nog iengewikkelder, want je kun ien ’t Huusses nie’ zegge’ ‘gillie vaoder’, mor wel ‘òllie bruur’.
En a’j hier over andere minse’ pròt – en nim van mien aon dat Huusse’ op dat punt net zo’n stad is as ieder ander dörp – dan sprèke’ ze bej ons van zillie. Of van hullie, mor dat vül meer as ’n soort van roddele’. En zej is netuurlik ok toegestaon. D’r zien zelfs van die minse’ die hunnie gebrüke’: mor da’s now echt héél fout Huusses. A’j dat allemòl lèès, dan ku’j begriepe’ dat ok minse’ die gin dialec’ sprèke’ duk ien de war rake’ en praote’ over ‘hun zeggen’ ien plek van ‘zij zeggen’. Um kort te gaon: Nederlands is al iengewikkeld, mor Huusses is helemòl nie’ mèr te volge’. A’j d’r tenminste nie’ bun gebore’ en groot gebroch’.
Eén geluk hebben wej. En dat is dat wej gin wullie, wollie of willie of andere onzin kenne’ vur wej of ons. Want op ons zien wej bar gek. Wej zien ummers nogal bezitterig aongeleid ien Huusse’. Onze moeder, onze Grad en ollie Bets, um mor ’s wat te zegge’. En netuurlijk hullie Piet. En laot al die büttestaonders mor näöle over da’ dialec’. Zegge’ gillie mor tege’ hullie: ’t kan wel krom zien, mor üteindelijk blief ’t wel òns Huusses. Dèh!
Wat te näöle’?