Herinnering 1^ste Kerstnacht  25-12-1945

Wil Bles 1947
Wilhelmina Arnolda
Vierakkerstraat  D 170 Huissen
Huissen 06-06-1935 - Heijthuijsen 26-10-2012

De noodkerk aan de Helmichstraat.
De parochianen van de Maria ten Hemelopneming parochie in Huissen - Stad kerken nog steeds in de noodkerk sinds de mooie vroeg- middeleeuwse kerk in mei 1943 door brandbommen werd verwoest.
En die noodkerk biedt niet zoveel mensen een plaats bij feestelijke gelegenheden. Binnenkort is het kerstmis en daar verheug ik me op, want ik wil graag naar de nachtmis van 3 uur.
Dat zal de eerste keer worden.
Enkele weken voor kerst valt een folder van de parochie in de brievenbus. Daar staat in, dat er van elk groot gezin niet meer dan 4 personen naar de diensten van 3, 5 en 7 uur mogen komen.
Na overleg met de oudsten beslist Moeder. De “groten” mogen om 3 en 5 uur en de “kleintjes” mogen samen met Vader en Moeder mee om 7 uur.
Ik word bij de kleintjes gerekend! Ja, in een gezin van elf kinderen behoor je soms heel lang tot de “kleintjes”, want ofschoon ik al tien jaar ben, mag ik dus niet mee.
Wat een teleurstelling! Wat moet ik nu . Ik wil ook naar de nachtmis !

De Volksbond als noodkerk aan de Helmichstraat ( Archief HKH)

Kerstnacht 1945

Het is kerstnacht 1945. De twee “groten” die op mijn kamer slapen, worden gewekt. Ze doen heel zachtjes, maar ik ben toch wakker.
Op een andere kamer hoor ik ook geroezemoes. Nu goed opletten wanneer ze allemaal weggaan. Eindelijk hoor ik de voordeur dichtgaan. Volgens mij is nu de kust veilig.
Ik sta gauw naast mijn bed en kleed me vlug aan. Me wassen vind ik niet nodig., we hebben een grote beurt gehad. Vlug een kam door het sprietenhaar halen en op kousevoeten naar beneden.
Gelukkig hadden we een trap die niet kraakt! Beneden gekomen vlug de schoenen aan, jas aan muts op en wegwezen. Ik haal het koortje door de brievenbus en maak voorzichtig de deur open en weer dicht.
Even luisteren. Alles blijft stil. Maar, o wat is het donker buiten geen lamp brandt en waar is de maan? Ik ben toch wel een beetje bang. Daarom ren ik de 150 meter naar de kerk.
Er is eigenlijk geen mens meer op straat en het is toch nachtmis! Hè, hè, ik ben bij de kerk. Ik heb het gered. Ik maak de deur open en kerstgezang komt me tegemoet, maar ook kijk ik tegen allemaal mannenruggen aan. Ik wring me ergens tussendoor en zie dat de kerk stampvol is. Wat een desillusie! Ik probeer in de aangebouwde linkerhelft te komen.
De mensen zitten in de banken als in een potje met pieren. Ik zoek naar een standplaatsje tussen de mannen op de eerste rij achter de banken. Kan ik nog wat leunen.
De mis is al begonnen, want ze zingen het gloria. Ik zie niets van wat er op het altaar gebeurt, maar in de kerk moet je geloven schiet me te binnen. Dat zegt Moeder toch altijd.
Dus ik geloof het maar dat er iets belangrijks en heiligs bezig is. Dan opeens word ik opgepakt. Een stevige man heeft mij bij mijn middel vastgepakt en ik “vlieg” omhoog. Wat gebeurt er ?
Ik durf geen kik te geven. Hij zegt iets tegen de mannen rondom ons. Dan maakt er een met moeite de biechtstoel open aan de kant van de priester. Daar staat een grote stoel en ik word in die stoel gezet.
Hij zegt: “Blijf hier maar lekker zitten Bleske”. Ik ben er helemaal beduusd van, maar ben blij te zitten en ook nog op een lekker dik kussen van kapelaan Terpstra.
Ondertussen hoor ik in de verte dat er een confiteor gebeden wordt en nu zingen alle mensen samen met het koor kerstliedjes.
Ik heb in het blaadje gelezen, dat onder de tweede en derde mis kerstliedjes gezongen zouden worden. Ik voel me op mijn gemak en zing lustig mee vanuit de biechtstoel.
Enkele mannen kijken om. Ik geloof dat ze er plezier in hebben, net als ik ! De nachtmis, de eerste van mijn leven, is uit.
De man, die me in de biechtstoel gezet heeft zegt: “Bleske kom d’r mar uut. ’t Is afgelopen”. ‘’Dankuwel meneer” en ik schiet weg. Ik zit het dichts bij de deur, dus kan ik het eerst thuis zijn.
En dat lukt, dankzij het koordje door de brievenbus. Ik weet nu nog, dat de anderen verbaasd waren, maar niemand was boos, gelukkig.
Toch vrede op aarde ! Ik was gelukkig, ik was voor het eerst naar de nachtmis geweest !
Wel moest ik lang wachten samen met alle 3 en 5 uursgangers, voordat we na de viering van 7 uur, toen ieder een naar de kerk geweest was, het ontbijt kregen.
En met kerstmis hoorde daar verse worst bij. Heerlijk !

Zuster François Bles.

                                                                   
Zr. François Bles (Archief: Gerry Smink-Bles)

Bovenstaand verhaal is na het overlijden van zuster François Bles in haar privé bescheiden gevonden en door de zusters Franciscanessen van Heijthuijsen uitgewerkt.

Alle foto's zijn weer te vergroten door er op te klikken.